Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μινσκ

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μινσκ
Мінск
Минск

Σημαία
Έμβλημα
Ύμνος: Anthem of Minsk[2]
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μινσκ
53°54′8″N 27°33′43″E
Χώρα Λευκορωσία
ΠεριφέρειαΜινσκ
Διοικητική υπαγωγήΛευκορωσία
Διοίκηση
 • ΣώμαMinsk City Executive Committee
 • chairman of the Minsk City Executive CommitteeUładzimier Kucharaw (από 2020)
 • Μέλος του/τηςΠαγκόσμια Ομοσπονδία Τουριστικών Πόλεων[3]
Σύνδεσμος Ιστορικών Πόλεων[4]
Έκταση409,53 km2
Υψόμετρο280,4 μ.
Πληθυσμός1.996.730 (2025)[1]
Ταχ. κωδ.220001-220141
Τηλ. κωδ.+375 17
Ζώνη ώραςUTC+03:00
ΙστότοποςΕπίσημη ιστοσελίδα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Καθεδρικός ναός της Παναγίας

Το Μινσκ (λευκορωσικά: Мінск‎‎, ρωσικά: Минск‎‎) είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Λευκορωσίας. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται στα 1.996.730 άτομα.[1] Το Μινσκ είναι επίσης διοικητική έδρα της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή κατοικούταν από 2 φυλές πρωτοσλάβων από τον 9ο αιώνα και ίσως νωρίτερα. Το Μινσκ αναφέρθηκε για πρώτη φορά με την ονομασία ονομασία "Μένεσκ" (Měneskъ, Мѣнесскъ) στο Πρώτο Χρονικό το έτος 1067.[5] Οι αρχές της πόλης θεωρούν την 3 Μαρτίου του 1067 ως την ακριβή ημερομηνία ίδρυσης της πόλης,[6] αν και η πόλη είχε σίγουρα υπήρχε αρκετό καιρό πιο πριν. Η προέλευση του ονόματος είναι άγνωστη αλλά υπάρχουν αρκετές θεωρίες.[7]

Η πόλη ήταν σημαντικό μέρος του Πριγκηπάτου του Πόλοτσκ και το 1129 κατακτήθηκε από το κράτος του Κίεβου μέχρι το 1146 που έγινε ξανά μερος του Πόλοτσκ. Το Μινσκ συναγωνιζόταν το Πόλοτσκ ως η μεγαλύτερη πόλη του πριγκηπάτου. Οι πρίγκιπες του Μινσκ και του Πόλοτσκ συμμετείχαν σε χρόνια αγώνα προσπαθώντας να ενώσουν όλα τα εδάφη που προηγουμένως ήταν υπό την κυριαρχία του Πόλοτσκ.[8]

Ύστερος μεσαίωνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1242, το Μινσκ έγινε μέρος του επεκτεινόμενου Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας. Εντάχθηκε ειρηνικά και οι τοπικοί ευγενείς απολάμβαναν υψηλή θέση στην κοινωνία του Μεγάλου Δουκάτου. Από το 1413, η πόλη έγινε το διοικητικό κέντρο του βοεβοδάτου του Μινσκ της Πολωνικής-Λιθουανικής κοινοπολιτείας. Το 1499 κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αλέξανδρου της Πολωνίας, το Μινσκ έλαβε προνόμια πόλης σύμφωνα με τα δικαιώματα του Μαγδεμβούργου.

Το 1655, το Μινσκ κατακτήθηκε από τον τσάρο Αλέξιο του Βασιλείου της Ρωσίας.[9] Οι Ρώσοι κυβέρνησαν την πόλη μέχρι το 1660, όταν την ανέκτησε ο Ιωάννης Β' Καζίμιρ, Μέγας Δούκας της Λιθουανίας και Βασιλιάς της Πολωνίας. Μετά το τέλος του πολωνο-ρωσικού πολέμου το 1660, το Μινσκ είχε μόνο περίπου 2.000 κατοίκους και μόλις 300 σπίτια. Το δεύτερο κύμα καταστροφής σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου, όταν το Μινσκ καταλήφθηκε το 1708 και το 1709 από τον στρατό του Κάρολου ΙΒ' της Σουηδίας και στη συνέχεια από τον στρατό του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας.

Ρωσική κυριαρχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μινσκ το 1772

Το Μινσκ προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 1793 ως συνέπεια του δεύτερου διαμελισμού της Πολωνίας. Το 1796 έγινε το διοικητικό κέντρο του Κυβερνείου του Μινσκ.[10][11] Η πόλη καταλήφθηκε για λίγο κατά τη διάρκεια της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία το 1812.[12]

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η πόλη συνέχισε να αναπτύσσεται και να βελτιώνεται σημαντικά. Στη δεκαετία του 1830, οι μεγάλοι δρόμοι και οι πλατείες του Μινσκ έγιναν λιθόστρωτοι και πλακόστρωτοι. Η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη άνοιξε το 1836 και ένα πυροσβεστικό τμήμα τέθηκε σε λειτουργία το 1837. Το 1838, κυκλοφόρησε η πρώτη τοπική εφημερίδα, "Minskiye gubernskiye vedomosti" («Ειδήσεις της επαρχίας Μινσκ»). Το πρώτο θέατρο ιδρύθηκε το 1844. Το 1860, το Μινσκ ήταν μια σημαντική εμπορική πόλη με πληθυσμό 27.000 κατοίκων. Σύμφωνα με τη ρωσική απογραφή του 1897, η πόλη είχε 91.494 κατοίκους, με περίπου 47.561 Εβραίους που αποτελούσαν περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού της πόλης. Το 1900, το Μινσκ είχε 58 εργοστάσια που απασχολούσαν 3.000 εργάτες.[13][14][15]

20ος αιώνας και μετά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, το Μινσκ ήταν ένα σημαντικό κέντρο για το εργατικό κίνημα στη Λευκορωσία. Το 1ο Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, του προάγγελου των Μπολσεβίκων και τελικά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, πραγματοποιήθηκε στην πόλη το 1898. Ήταν επίσης ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της εθνικής αναγέννησης της Λευκορωσίας, μαζί με το Βίλνιους. Η Ρωσική Επανάσταση είχε άμεση επίδραση στο Μινσκ.

Μετά τη Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ, οι γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν το Μινσκ στις 21 Φεβρουαρίου 1918.[16] Στις 25 Μαρτίου 1918, το Μινσκ ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας η οποία ήταν βραχυπρόθεσμη αφού τον δεκέμβριο του ίδιου έτους το Μινσκ καταλήφθηκε από τον Κόκκινο Στρατό. Τον Ιανουάριο του 1919 το Μινσκ ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Λευκορωσικής ΣΣΔ, αν και αργότερα το 1919 και ξανά το 1920, η πόλη καταλήφθηκε από τη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πόλεμου. Με την Συνθήκη της Ρίγας το 1921 η πόλη δόθηκε πίσω στην Ρωσική Ομοσπονδία.

Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μινσκ είχε περίπου 300.000 κατοίκους. Οι Γερμανοί κατέλαβαν το βομβαρδισμένο Μινσκ στη Μάχη του Μπιαουίστοκ-Μινσκ τον ιούλιο του 1941, ως μέρος της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα. Το Μινσκ ήταν ένα τα μεγαλύτερα γκέτο υπό τη διοίκηση των Ναζί και στέγαζε προσωρινά πάνω από 100.000 εβραίους. Το 1942, το Μινσκ είχε γίνει ένα σημαντικό κέντρο του σοβιετικού αντάρτικου κινήματος αντίστασης ενάντια της εισβολής, η αλλιώς σε ορισμένα μετασοβιετικά κράτη είναι γνωστό ως ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος.

Το Μινσκ ανακαταλήφθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα στις 3 Ιουλίου 1944 ως μέρος της επιχείρησης Μπαγκρατιόν. Το 1944, ο πληθυσμός του Μινσκ ήταν μόλις 50.000.[17] Το ιστορικό κέντρο ανακαινίστηκε στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 με το στιλ σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Από τη δεκαετία του 1960, ο πληθυσμός του Μινσκ αυξήθηκε ταχύτατα, φτάνοντας το 1 εκατομμύριο το 1972 και το 1,5 εκατομμύριο το 1986. Η κατασκευή του μετρό του Μινσκ ξεκίνησε στις 16 Ιουνίου 1977 και το σύστημα άνοιξε για το κοινό στις 30 Ιουνίου 1984, και έγινε το ένατο σύστημα μετρό στη Σοβιετική Ένωση.

Γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυκατοικίες της πόλης και ο ποταμός σβίσλατς

Το Μινσκ βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλαγιά των λόφων του Μινσκ, μια περιοχή λόφων που εκτείνεται από τα νοτιοδυτικά (επάνω από τον ποταμό Νέμαν) στα βορειοανατολικά - δηλαδή, στη λίμνη Λουκομσκάγιε στη βορειοδυτική Λευκορωσία.[18] Το μέσο υψόμετρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας είναι 220 μέτρα. Η φυσική γεωγραφία του Μινσκ διαμορφώθηκε στις δύο πιο πρόσφατες παγετωνικές εποχές. Ο ποταμός Σβίσλατς, που διασχίζει την πόλη από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, βρίσκεται στην ουρστρομτάλ, μια αρχαία ποτάμια κοιλάδα που σχηματίζεται από το νερό που ρέει από τα λιωμένα φύλλα πάγου στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Υπάρχουν έξι μικρότερα ποτάμια μέσα στα όρια της πόλης, που αποτελούν τμήματα της λεκάνης της Μαύρης θάλασσας.

Το Μινσκ βρίσκεται στην περιοχή των μικτών δασών που είναι χαρακτηριστικό στο μεγαλύτερο μέρος της Λευκορωσίας. Το πευκοδάσος και τα μικτά δάση συνορεύουν με την άκρη της πόλης, ειδικά στα βόρεια και ανατολικά. Ορισμένα από τα δάση διατηρήθηκαν ως πάρκα (για παράδειγμα, το Πάρκο Τσελιουσκινίτες) καθώς η πόλη μεγάλωνε.

Η πόλη χτίστηκε αρχικά σε λόφους, οι οποίοι ευνοούσαν τις αμυντικές οχυρώσεις, ειδικά στο δυτικό τμήμα της πόλης.

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ έχει υγρό ηπειρωτικό κλίμα με θερμά καλοκαίρια σύμφωνα με την κλιματική ταξινόμηση Κέππεν, λόγω της τοποθεσίας του μεταξύ της έντονης επιρροής του υγρού αέρα του Ατλαντικού Ωκεανού και του ξηρού αέρα της ευρασιατικής ξηράς. Ο καιρός είναι ασταθής και τείνει να αλλάζει συχνά. Η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι −4.2 °C, ενώ η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου είναι +19.1 °C. Η χαμηλότερη θερμοκρασία καταγράφηκε στις 17 Ιανουαρίου 1940, στους −40 °C και η θερμότερη στις 29 Ιουλίου 1936 στους +35 °C και στις 3 Αυγούστου 2014, επίσης στους +35 °C. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα συχνές ομίχλες, κοινές το φθινόπωρο και την άνοιξη. Το Μινσκ λαμβάνει ετήσια βροχόπτωση 690 χιλιοστών, εκ των οποίων το ένα τρίτο πέφτει κατά τη διάρκεια της ψυχρής περιόδου (ως χιόνι και βροχή) και τα δύο τρίτα στη ζεστή περίοδο. Καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, οι περισσότεροι άνεμοι είναι δυτικοί και βορειοδυτικοί, φέρνοντας δροσερό και υγρό αέρα από τον Ατλαντικό. Παρόμοια κλιματικά καθεστώτα βρίσκονται στη Στοκχόλμη της Σουηδίας και στο Χάλιφαξ του Καναδά.

Κλιματικά δεδομένα Μινσκ (μέσες 1991-2020, ακραίες 1887–)
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F) 10.3 13.6 24.6 28.8 30.9 35.8 35.2 35.8 31.0 24.7 16.0 11.1 35,8
Μέση Μέγιστη °C (°F) −2
(28) 		−0.8 4.5 12.8 18.9 22.4 24.3 23.6 17.5 10.3 3.6 −0.6 11,2
Μέση Μηνιαία °C (°F) −4.2 −3.6 0.7 7.6 13.4 17.1 19.1 18.2 12.7 6.7 1.4 −2.6 7,2
Μέση Ελάχιστη °C (°F) −6.3 −6
(21) 		−2.6 2.9 8.3 12.2 14.4 13.4 8.7 3.8 −0.5 −4.5 3,7
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F) −39.1 −35.1 −30.5 −18.4 −5
(23) 		0.0 4.3 1.7 −4.7 −12.9 −20.4 −30.6 −39,1
Υετός mm (ίντσες) 47 40 41 43 66 79 97 71 51 55 49 47 686
% υγρασίας 86 83 77 67 66 70 71 72 79 82 88 88 77
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης 11 9 11 13 18 19 18 15 18 18 17 13 180
Μέσες ημέρες χιονόπτωσης 24 21 15 4 0.3 0 0 0 0.04 3 13 22 102
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 37.4 59.1 136.9 196.6 255.3 275.4 267.4 239.6 172.0 96.0 34.0 24.2 1.793,9
Ποσοστό πιθανής ηλιοφάνειας 18 24 37 43 52 54 53 53 43 30 14 12 40
Πηγή #1: Pogoda.ru.net[19]
Πηγή #2: Τμήμα Υδρομετεωρολογίας της Λευκορωσίας (δεδομένα ηλιοφάνειας απο το 1938, 1940 και 1945–2000),[20] NOAA[21]

Οικολογική κατάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οικολογική κατάσταση παρακολουθείται από το Δημοκρατικό Κέντρο Ραδιενεργού και Περιβαλλοντικού Ελέγχου.[22]

Κατά την περίοδο 2003-2008 το συνολικό βάρος των ρύπων αυξήθηκε από 186.000 σε 247.400 τόνους.[22] Η αλλαγή από το φυσικό αέριο ως βιομηχανικό καύσιμο σε μαζούτ για οικονομικούς λόγους έχει επιδεινώσει την οικολογική κατάσταση.[22] Ωστόσο, η πλειονότητα της συνολικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης παράγεται από αυτοκίνητα.[22] Η Λευκορωσική τροχαία DAI κάθε χρόνο διεξάγει την επιχείριση "Καθαρός Αέρας" για να αποτρέψει τη χρήση αυτοκινήτων με εξαιρετικά ρυπογόνους κινητήρες.[23] Μερικές φορές η μέγιστη κανονιστική συγκέντρωση της φορμαλδεΰδης και της αμμωνίας στον αέρα ξεπερνιέται στην συνοικία Ζαβόντσκι.[22] Άλλοι κύριοι ρύποι είναι το χρώμιο-4 και το διοξείδιο του αζώτου.[22] Οι συνοικίες Παρτιζάνσκι, Ζαβόντσκ και Λενίνσκι, που βρίσκονται στο νοτιοανατολικό μέρος του Μινσκ, είναι οι πιο μολυσμένες περιοχές της χώρας.[24]

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ είναι η οικονομική πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Έχει αναπτύξει κλάδους βιομηχανίας και υπηρεσιών που εξυπηρετούν τις ανάγκες όχι μόνο της πόλης, αλλά ολόκληρου του έθνους. Οι συνεισφορές του Μινσκ αποτελούν σχεδόν το 46% του προϋπολογισμού της Λευκορωσίας.[25] Σύμφωνα με αποτελέσματα του 2010, το Μινσκ απέδωσε 15 τρισεκατομμύρια ρούβλια στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ το σύνολο των εσόδων από όλες τις άλλες περιοχές ήταν 20 τρισεκατομμύρια.[26]

Το 2021, το ονομαστικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της περιοχής του Μινσκ μετρημένο σε ρούβλια Λευκορωσίας ήταν 55 δισεκατομμύρια (15 δισ. ευρώ) ή περίπου το 1/3 του ΑΕΠ της Λευκορωσίας.[27]

Η πόλη του Μινσκ έχει τους υψηλότερους μισθούς στη Λευκορωσία. Τον Δεκέμβριο του 2023, ο μέσος ακαθάριστος μισθός στο Μινσκ ήταν 3.240 ρούβλια το μήνα (880 ευρώ).[28]

Βιομηχανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ είναι το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο της Λευκορωσίας. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 2012, οι εταιρείες που εδρεύουν στο Μινσκ παρήγαγαν το 21,5% της ηλεκτρικής ενέργειας, το 76% των φορτηγών, το 15,9% των υποδημάτων, το 89,3% των τηλεοράσεων, το 99,3% των πλυντηρίων ρούχων, το 30% της σοκολάτας, το 27,7% των αποσταγμένων αλκοολούχων ποτών και το 19,7% των προϊόντων καπνού της χώρας.[29]

Σήμερα η πόλη έχει πάνω από 250 εργοστάσια και εργοστάσια. Η βιομηχανική του ανάπτυξη ξεκίνησε τη δεκαετία του 1860 και διευκολύνθηκε από τους σιδηροδρόμους που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1870. Ωστόσο, μεγάλο μέροςτου Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικά κατά τη διάρκεια των παγκοσμίων πολέμων. Κατά τη σοβιετική περίοδο, η ανάπτυξη των βιομηχανιών συνδέθηκε με προμηθευτές και αγορές εντός της ΕΣΣΔ. Η διάλυση της ένωσης το 1991 οδήγησε σε μια σοβαρή οικονομική κατάρρευση το 1991-1994.[30]

Ωστόσο, από την υιοθέτηση των νέων πολιτικών υπό την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Λουκασένκο το 1995, μεγάλο μέρος της ακαθάριστης βιομηχανικής παραγωγής ανακτήθηκε.[30] Σε αντίθεση με πολλές άλλες πόλεις ανατολικής Ευρώπης, το Μινσκ δεν αποβιομηχανοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του 1990 και περίπου το 40% του εργατικού δυναμικού εξακολουθεί να απασχολείται στην δευτερογενή παραγωγή.[30]

Τουρισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είσοδος του πάρκου Γκόρκι

Υπάρχουν περισσότερα από 400 ταξιδιωτικά γραφεία στο Μινσκ. Περίπου το ένα τέταρτο από αυτά παρέχουν δραστηριότητα πράκτορα και οι περισσότεροι από αυτούς είναι ταξιδιωτικοί επιχειρηματίες.[31][32]

Σπίτια της συνοικίας του τριαδικού λόφου

Τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα θεωρούνται τα παρακάτω:

  • Ploshchad Nezavisimosti (Плошча Незалежнасці) - Η πλατεία της ανεξαρτησίας, μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της Ευρώπης, περιβάλλεται επίσης από την βουλή (Dom urada), την Κόκκινη Εκκλησία αλλά και εμπορικά κέντρα.
  • Troitskoye predmestye (Траецкае прадмесьце) - Ο τριαδικός λόφος, ιστορική συνοικία του Μινσκ με κτίρια του 18ου-19ου αιώνα, στις όχθες του ποταμού Σβίσλατς. Στις όχθες του ποταμού μια γέφυρα συνδέει την συνοικία με το νησί των δακρύων (Ostrov Slyoz), μνημείο για τη μνήμη Λευκορώσων στρατιωτών.
  • Park Gorkara (Парк Горкага) - Το πάρκο του Γκόρκι, ιδρύθηκε το 1800 ως ο "κήπος του Κυβερνήτη".
  • Plosca Pieramohi (Пло́шча Перамо́гі) - Η πλατεία της Νίκης που διαθέτει ενα αντίγραφο μήκους 3 μέτρων του παράσημου της Νίκης πάνω από μια στήλη γρανίτη 38 μέτρων προς τιμήν των Σοβιετικού στρατιωτών και των παρτιζάνων της Λευκορωσίας.
  • Loshitskiy Park (Лошыцкi парк) - Το πάρκο Λοσίτσκι, ένα γραφικό ιστορικά σημαντικό μέρος χαλάρωσης.

Μεταφορές και υποδομές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Εθνικό αεροδρόμιο του Μινσκ βρίσκεται 42 χλμ ανατολικά της πόλης. Άνοιξε το 1982 και ο σημερινός σιδηροδρομικός σταθμός του άνοιξε το 1987. Είναι διεθνές αεροδρόμιο με πτήσεις προς την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.[33]

Αστικές συγκοινωνίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ διαθέτει ένα εκτεταμένο σύστημα δημόσιας συγκοινωνίας.[34] Οι επιβάτες εξυπηρετούνται από 8 γραμμές τραμ, περισσότερες από 70 γραμμές τρόλεϊ, 3 γραμμές μετρό και περισσότερες από 100 γραμμές λεωφορείων. Τα τραμ ήταν τα πρώτα μέσα μαζικής μεταφοράς που χρησιμοποιήθηκαν στο Μινσκ από το 1892 με την χρήση αλόγων και από το 1929 με ηλεκτρικό ρεύμα. Τα δημόσια λεωφορεία χρησιμοποιούνται στο Μινσκ από το 1924 και τα τρόλεϊ από το 1952.[35][36]

Ηλεκτρικό λεωφορείο

Όλες οι δημόσιες συγκοινωνίες εκτελούνται από τη Minsktrans, μια κρατική μη κερδοσκοπική εταιρεία μεταφορών. Τον Νοέμβριο του 2021, 1.322 λεωφορεία (συν 93 ηλεκτρικά λεωφορεία), 744 τρόλεϊ και 135 τραμ εκτελούσαν δρομολόγια στο Μινσκ.[37]

Το εισιτήριο μονής διαδρομής για λεωφορείο, τρόλεϊ ή τραμ κοστίζει 0,75 ρούβλια (20 λεπτά του ευρώ).[38]

Μετρό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ είναι η μόνη πόλη στη Λευκορωσία με υπόγειο σύστημα μετρό. Η κατασκευή του μετρό ξεκίνησε το 1977, όταν η πόλη έφτασε τους ένα εκατομμύριο κατοίκους και η πρώτη γραμμή με 8 σταθμούς άνοιξε το 1984. Έκτοτε επεκτάθηκε σε τρεις γραμμές: Maskoŭskaja, Aŭtazavodskaja και Zielienalužskaja και έχουν συνολικό μήκος 40,7 χλμ με 15, 14 και 4 σταθμούς, αντίστοιχα.

Το 2017, μετρήθηκαν συνολικά 284,1 εκατομμύρια επιβάτες,[39] καθιστώντας το το 5ο πιο πολυσύχναστο δίκτυο μετρό στην πρώην ΕΣΣΔ (πίσω από τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Κίεβο και το Χάρκοβο). Το δίκτυο του μετρό έχει 3.435 άτομα προσωπικό.[40]

Σιδηρόδρομος και υπεραστικά λεωφορεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης

Το Μινσκ είναι ο μεγαλύτερος κόμβος μεταφορών της χώρας. Το Μινσκ βρίσκεται στη διασταύρωση του σιδηροδρόμου Βαρσοβίας-Μόσχας (που κατασκευάστηκε το 1871) και του σιδηροδρόμου Λιέπαγια-Ρόμνι (χτίστηκε το 1873). Ο πρώτος σιδηρόδρομος συνδέει τη Ρωσία με την Πολωνία και τη Γερμανία. Ο δεύτερος συνδέει την Ουκρανία με τη Λιθουανία και τη Λετονία. Όλα αυτά τα δρομολόγια διασχίζουν τον σιδηροδρομικό σταθμό του Μινσκ. Το νέο κτίριο του σταθμού χτίστηκε την περίοδο 1991–2002. Η κατασκευή του καθυστέρησε λόγω οικονομικών δυσκολιών. Τώρα, ωστόσο, το Μινσκ διαθέτει έναν από τους πιο σύγχρονους και σύγχρονους σιδηροδρομικούς σταθμούς στην KAK.

Ποδήλατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με έρευνα του 2019, στο Μινσκ υπήρχαν περίπου 1.043.000 ποδήλατα.[41] Ο συνολικός αριθμός των ποδηλάτων στο Μινσκ υπερβαίνει τον συνολικό αριθμό των αυτοκινήτων (770.000 προσωπικά αυτοκίνητα). Από το 2015, πραγματοποιείται μια ετήσια παρέλαση ποδηλάτων στο Μινσκ, στην οποία το 2019 συμμετείχαν πάνω από 20.000 άτομα.[42][43][44][45]

Το 2017, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε το έργο "Αστικής ποδηλασία στη Λευκορωσία" (Urban cycling in Belarus) με κόστος 560.000 ευρώ, στο πλαίσιο του οποίου η δημόσια ένωση ποδηλάτων του Μινσκ μαζί με το Συμβούλιο Υπουργών δημιούργησαν το ρυθμιστικό έγγραφο Εθνική ιδέας για την ανάπτυξη της ποδηλασίας στη Λευκορωσία.[46][47] Το 2020, το Μινσκ μπήκε στις 3 κορυφαίες πόλεις ποδηλασίας της ΚΑΚ μετά τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη.[48]

Τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας μικρός πλανήτης, ο 3012 Μινσκ, ο οποίος ανακαλύφθηκε από τον Σοβιετικό αστρονόμο Νικολάι Τσέρνιχ το 1979, πήρε το όνομά της από την πόλη.[49]

Διεθνείς σχέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μινσκ είναι αδελφοποιημένο με τις παρακάτω πόλεις:[50]

Αξιοσημείωτα άτομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Численность населения на 1 января 2025 г. и среднегодовая численность населения за 2024 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа». belsat.gov.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2025. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2025. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Решение Минского городского Совета депутатов от 24 октября 2001 г. №207 "О гимне города Минска - столицы Республики Беларусь"». Ανακτήθηκε στις 26  Δεκεμβρίου 2021.
  3. ↑ cn.wtcf.org.cn/citys/3462-2.html.
  4. ↑ www.lhc-s.org/member_cities/index.php. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2024.
  5. ↑ «Въ лЂто 6563 [1055] – [6579 1071]. Іпатіївський літопис». Litopys.org.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2009. 
  6. ↑ «The Celebration of the 940th anniversary of Minsk will start with ringing of bells – Minsk City Executive Committee». Minsk.gov.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2009. 
  7. ↑ Минск: происхождение названия столицы. Столичное телевидение – СТВ (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  8. ↑ Полоцкое княжество. history-belarus.by (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  9. ↑ Robert I. Frost. After the Deluge: Poland-Lithuania and the Second Northern War, 1655–1660. Cambridge University Press. 2004. σελ. 48.
  10. ↑ «(RU) История» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 September 2014. https://web.archive.org/web/20140907005434/http://minsktourism.by/en/istoriya. Ανακτήθηκε στις 31 May 2019. 
  11. ↑ «Минск — Столица Белоруссии». geographyofrussia.com. 17 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  12. ↑ Какие следы оставили войска Наполеона на территории современной Беларуси?. TUT.BY (στα Ρωσικά). 26 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  13. ↑ darriuss (25 Σεπτεμβρίου 2015). «Было — стало: Минск вековой давности и сейчас – Недвижимость Onliner». Onliner (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  14. ↑ «История». minsk-starazhytny.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  15. ↑ darriuss (9 Αυγούστου 2017). «Было — стало: Минск, который мы, к счастью, потеряли – Недвижимость Onliner». Onliner (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  16. ↑ «History». Belarusian Tour operator. 29 October 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 November 2013. https://web.archive.org/web/20131103093706/http://www.belintourist.com/eng/learn_about_belarus/region/minsk/. Ανακτήθηκε στις 29 October 2013. 
  17. ↑ «Explore Minsk: the Belarusian capital». Rough Guides. 18 Ιουνίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022. 
  18. ↑ Pleszak, Frank (15 Φεβρουαρίου 2013). Two Years in a Gulag: The True Wartime Story of a Polish Peasant Exiled to ... - Frank Pleszak. Amberley Publishing Limited. ISBN 9781445626048. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022 – μέσω Google Books. 
  19. ↑ «Weather and Climate- The Climate of Minsk» (στα Ρωσικά). Weather and Climate (Погода и климат). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2021. 
  20. ↑ «Солнечное сияние. Обобщения II часть: Таблица 2.1. Характеристики продолжительности и суточный ход (доли часа) солнечного сияния. Продолжение» (στα Ρωσικά). Department of Hydrometeorology. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017. 
  21. ↑ «Minsk Climate Normals 1991–2020». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2023. [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 (στα ru). naviny.by. 18 September 2009. http://naviny.by/rubrics/society/2009/09/18/ic_articles_116_164550/. 
  23. ↑ (στα ru). naviny.by. 9 June 2007. http://naviny.by/rubrics/auto/2007/06/09/ic_news_120_272008/. 
  24. ↑ «Самый загрязненный воздух в Минске — на улице Тимирязева» (στα ru). naviny.by. 3 June 2009. http://naviny.by/rubrics/society/2009/06/03/ic_news_116_312342/. 
  25. ↑ Четвертую часть поступлений в бюджет Минска обеспечили 5 плательщиков [The fourth part of receipts in the budget of Minsk was provided by 5 payers]. afn.by (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2011. 
  26. ↑ «Минск - основной плательщик НДС». БДГ Деловая газета. 26 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2024. 
  27. ↑ «GRP of regions and Minsk city in 2021». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2022. 
  28. ↑ «News». www.myfin.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2022. 
  29. ↑ Shares of region and Minsk City in the national output of selected industrial products in 2012 Αρχειοθετήθηκε 10 December 2013 στο Wayback Machine.
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 Guriev, Sergei (2020). «The Political Economy of the Belarusian Crisis». Intereconomics 2020 (5): 274–275. doi:10.1007/s10272-020-0913-1. https://www.intereconomics.eu/contents/year/2020/number/5/article/the-political-economy-of-the-belarusian-crisis.html. Ανακτήθηκε στις 12 December 2020. 
  31. ↑ Ministry of Sports and Tourism of the Republic of Belarus. (2011). «Number of organizations engaged in tourist activities in 2010 in Belarus». Land of Ancestors. National Statistical Committee of the Republic of Belarus. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2013. 
  32. ↑ Ministry of Sports and Tourism of the Republic of Belarus. (2011). «Number of organisations engaged in tourist activities in Belarus by region». Land of Ancestors. National Statistical Committee of the Republic of Belarus. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2013. 
  33. ↑ «Minsk National Airport» (στα Ρωσικά). Belavia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2021. 
  34. ↑ «Public transport in Minsk». D-Minsk. 4 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2012. 
  35. ↑ «History». 31 Οκτωβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2022. 
  36. ↑ Filho, Walter Leal· Krasnov, Eugene V.· Gaeva, Dara V. (16 Οκτωβρίου 2021). Innovations and Traditions for Sustainable Development - Google Books. Springer. ISBN 9783030788254. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2022. 
  37. ↑ «Minsktrans received 450 new buses and trolleybuses». Reform.By. 5 Νοεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021. 
  38. ↑ «Тарифы | Минсктранс». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2024. 
  39. ↑ «Метро сегодня». metropoliten.b. 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2018. 
  40. ↑ «Minsk Metro». International Metro Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2024. 
  41. ↑ «(SATIO) ИССЛЕДОВАНИЕ ТРАНСПОРТНЫХ ПРЕДПОЧТЕНИЙ И ОТНОШЕНИЯ К ВЕЛОСИПЕДУ В ГОРОДАХ БЕЛАРУСИ (24-09-2019).pdf». Google Docs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  42. ↑ «Belarus in pictures | Belarus in photo | Belarus in images | International VIVA, Bike carnival-parade in Minsk | Belarus in pictures | Belarus in photo | Belarus in images». www.belarus.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  43. ↑ «Bike carnival in Minsk gathers over 20K cyclists – in pictures». euroradio.fm (στα Αγγλικά). 19 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  44. ↑ «Video about bicycle parade / carnival». YouTube. 13 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2021. 
  45. ↑ «Text and video about cycling parade». www.tvr.by. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ «Development of urban cycling for public benefit in Belarus». euprojects.by (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  47. ↑ «Project "Urban cycling in Belarus"». Minsk Cycling Community NGO (στα Αγγλικά). 19 Ιουλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  48. ↑ «Minsk among top three CIS bike-friendly cities». eng.belta.by (στα Αγγλικά). 3 Ιουνίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020. 
  49. ↑ Dictionary of Minor Planet Names – p.248. Books.google.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2010. 
  50. ↑ 50,00 50,01 50,02 50,03 50,04 50,05 50,06 50,07 50,08 50,09 50,10 50,11 50,12 50,13 50,14 50,15 50,16 50,17 50,18 «Twin towns of Minsk». Minsk City Executive Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013. 
  51. ↑ «European networks and city partnerships». Nottingham City Council. 22 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2012. 
  52. ↑ «Partner Cities of Lyon and Greater Lyon». 2008 Mairie de Lyon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2009. 
  53. ↑ «Mayor's International Council Sister Cities Program». Belo Horizonte, Minas Gerais. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2008. 
  54. ↑ «Miasta partnerskie – Urząd Miasta Łodzi [via WaybackMachine.com]». City of Łódź (στα Polish). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  55. ↑ «City Twinnings and Project Partnerships». Bonn.de. 23 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2010. 
  56. ↑ «Regions: Dushanbe & Surroundings». Official Website of the Tourism Authority of Tajikistan. Committee of Youth Affairs, Sports and Tourism. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013. 
  57. ↑ «Oraşe înfrăţite (Twin cities of Minsk) [via WaybackMachine.com]» (στα Romanian). Primăria Municipiului Chişinău. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  58. ↑ «Kardeş Kentleri Listesi ve 5 Mayıs Avrupa Günü Kutlaması [via WaybackMachine.com]» (στα Turkish). Ankara Büyükşehir Belediyesi – Tüm Hakları Saklıdır. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  59. ↑ «CÁC ĐỊA PHƯƠNG NƯỚC NGOÀI ĐÃ THIẾT LẬP QUAN HỆ HỮU NGHỊ HỢP TÁC VỚI TPHCM». www.mofahcm.gov.vn. 9 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2011. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Thomas M. Bohn: Minsk – Musterstadt des Sozialismus. Stadtplanung und Urbanisierung in der Sowjetunion nach 1945. Böhlau, Köln 2008, (ISBN 978-3-412-20071-8)
  • Бон, Т.М. «Минский феномен». Городское планирование и урбанизация в Советском Союзе после Второй мировой войны / Томас М. Бон ; [пер. Е. Слепович]. — Москва : РОССПЭН, 2013. — 416 с.
  • Бон, Т.М. «Мінскі феномен». Гарадское планаванне і ўрбанізацыя ў Савецкім Саюзе пасля 1945 г. / Томас М. Бон ; пер. з ням. мовы М. Рытаровіч ; навук. рэд. Г. Сагановіч. — Мінск : Зміцер Колас, 2016. — 436 с.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταξιδιωτικός οδηγός για το θέμα Μινσκ από τα Βικιταξίδια

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μινσκ&oldid=11132181"